Van 7 tot 9 september 2018 verbleef WWC in Nijmegen voor de tiende editie van Maltstock, het Tomorrowland voor whiskyliefhebbers. We vertrokken iets na de middag en bereikten het buitencentrum in Overasselt om 16u35. Eén van de WWC’ers had zijn eerste masterclass om 16u45. Hij liet zijn koffer voor wat het was en wandelde -in alle rust natuurlijk- naar The Chapel waar Shilton Almeida, de Europese ambassadeur van Paul John, de groep opwachtte.

Paul John

Relatief weinig mensen zijn bekend met Paul John zo bleek, wat ons verbaasde. Amrut kenden iets meer mensen dan die “andere Indische malt”. Shilton had een handvol flessen meegebracht: Classic, Brilliance, Bold, Unpeated, Edited. Allemaal zonder toevoeging van kleurstof en niet koudgefilterd. Erg jonge whisky wel, 3 tot 6 jaar, mede door de “angel share” (het is daar warm, weet u). Amrut verliest jaarlijks nog meer whisky (12-15%) dan Paul John aan de engelen, maar dat zijn details. Shilton had een PowerPoint mee waar hij weinig mee aanving, maar het stoorde niet. Geografische ligging, keuze van soort graan, … het zijn enkele topics waar de presentatie het nodige visualiseerde.

Shilton liet de whisky spreken, maar voorzag voldoende context: geschiedenis van Paul John bijvoorbeeld. Hij nam ons ook mooi mee in het verhaal van de inheemse markt: het wat, hoe, waarom van whisky in India. Het publiek was relatief passief, maar dat is te verwachten tijdens een eerste tasting. We waren blij meer te weten over Paul John. We kregen de indruk dat toegankelijkheid van de malt erg belangrijk is. Ze experimenteren, maar binnen welomlijnde grenzen. Een bottelaar om te kennen en volgen.

Atom Brands

Terwijl de Paul John tasting op zijn einde liep startte de Atom Brands tasting, eigenaar van, onder andere, “That Boutique-y Whisky Company” en “Drinks By The Dram”. Die laatste klinkt misschien bekend vanwege de whisky advent kalenders die je de laatste jaren steeds vaker ziet verschijnen. Kortom, toffe merken die proberen te vernieuwen en dat is ook helemaal waar deze tasting om draaide.

We kregen 9 glazen waar duidelijk niet overal whisky in zit. Na even neuzen aan de verschillende glazen spotten we al snel één rum, 3 glazen waarvan we dachten dat het spirit was en 3 mysterieuze, “waterachtige” glazen. Eigenaardig… onze nieuwsgierigheid was gewekt!

Sam Simmons & James Goggin presenteerden deze ongebruikelijke tasting en blijken twee zeer enthousiaste whisky geeks te zijn. Ze hadden iets uniek samengesteld: via vacuümdestillatie 3 drams gescheiden in alcohol en “whisky water”. Op deze manier kregen we een fantastisch beeld van de bijdrage van de “originele” spirit en het vat (in het whisky water).

Wat volgde kan enkel beschreven worden als een “mad-professor-mix-and-match blending session” die je doet doordenken over de opbouw van de smaken in spirit, de invloeden van de vaten op de spirit en het blenden ervan. Mind blowing was het, volledig euforisch stapten we de zaal uit op weg naar de binnenplaats om verder te proeven van de stevige hoeveelheid flessen op de centrale tafels.

De Binnenplaats & Quiz

Snuisteren in de flessen op de binnenplaats zorgt steevast voor nieuwe contacten, iedereen is relaxed en klaar voor een praatje. We raakten, met een lekkere dram in de hand, heel spontaan aan de praat met verschillende Maltstock-veteranen en Maltstock-maagden, oude bekenden en nieuwe gezichten. Op Maltstock hangt een ongelooflijk sfeertje en we worden constant aangesproken door mensen waar we vorig jaar ook een fantastische editie mee beleefden. Bij een paar leuke gesprekken en een biertje aten we onze buik vol. Het eten was, zoals altijd, ook nu weer heel lekker: rijst, noedels, kip, zoetzure sausjes, salades, kruidige aardappelen.

Rond 21u was het tijd voor de whisky-quiz. Vorig jaar ervaarden we de quiz vanop de zijlijn, dit jaar voegde onze voorzitter zich in een team bestaande uit leden van diverse Vlaamse whiskyclubs. We noemden onszelf toepasselijk “The Red Devils” en belandden uiteindelijk op de 9e plaats (van 15). Dat is moeilijker dan het lijkt, want de vragen die je krijgt doorheen de tien ronden, bijzonder entertainend begeleid door Mark Watt van Cadenheads en Whisky Shop Dufftown, is ronduit moeilijk. Er kwamen foto’s, anagrammen, open en gesloten vragen aan bod, vragen die alleen de vrouw van Mark Watt kan weten (en dan nog). Wist u dat Mark voor het eerst dronken werd van Famous Grouse? Nu wel. “Don’t judge me, it was free”, klonk het. Om het één en ander in perpectief te zetten: de winnaars zitten allemaal in de industrie.

Het was al na 23u toen we opnieuw de binnenplaats exploreerden. Na wat drams voegden we ons bij een kleine maar enthousiast dansende menigte in The Chapel, onder een vleug bier en een verloren Monkey Shoulder Old Fashioned. Voor sommige WWC’ers was het een rustige eerste avond, voor anderen… De nacht gaan we niet uitgebreid beschrijven; onthoud alcohol, beetje overgewicht, 14 mannen, verschillende variaties aan gesnurk en scheten en u weet genoeg.

Detox of Retox?

Dag 2 startte rond 9u met een smaakvol Schots ontbijt en stevige koffie, gevolgd door een ochtendwandeling. Om eerlijk te zijn: de whisky die geschonken werd tijdens de “detox walk” kon ons niet bekoren. Vorig jaar eindigden we met een mooie Glen Garioch van Berry’s, maar dit jaar … Goed, misschien missen we hier iets, is de omgeving alsook de wandeling op zich het belangrijkste, maar we stelden vast dat we onderweg een paar keer mijmerden over de lekkere afsluiter. Na nog wat gepalaver met mede-Matlstockers schoven we na de wandeling figuurlijk aan tafel voor de lunch: soep met broodjes.

Een relaxte middag: Speedtasting, Masterclasses & BBQ

Net na het middageten openden de speed tastings. Vier verschillende begeleiders (The Ultimate, Whiskybase, Murray & McDavid en Atom Brands) die elk een kwartier krijgen om een thema aan te snijden en wat whisky te serveren. Een WWC’er bleef daar twee rondes zitten (8 speedtastings na elkaar dus, waarvan twee vanuit de verte). Mooie was dat er nooit tweemaal hetzelfde werd verteld en je op een korte tijd erg veel leert over de merken die ze vertegenwoordigen.

Ondertussen waren er ook, heel relaxt natuurlijk, masterclasses aan de gang. We volgden er één van The Whisky Exchange (Billy Abbott) en ééntje van Cadenhead’s (Mitch Graham). Billy maakte een amusante entree. Het was zijn 8ste Maltstock en 6de tasting, als we dat goed hebben gehoord. De selectie was mooi, met een 36jaar oude Glenlivet en een 12jaar oude Ballachin als uitblinkers. Billy vertelde wat over de toenemende focus op cask strength whisky en in your face sherrybombs, over spuuglelijke labels en omtrent het werk dat hij voor TWE zelf doet. De man weet waar hij over spreekt, maar loopt er niet mee te koop. Een voorbeeld van een innemende, vriendelijke whiskykenner.

Na een al weer heerlijke BBQ volgde rond 19uur Cadenhead’s. Doorheen het weekend praatten we al even met de nieuwste telg van het team, 20 jaar oude Mitch Graham. De nieuwe poulain van Mark is een breed geschouderde jonge kerel met een diepe stem en ingetogen karakter. We vragen ons stilletjes af of hij zenuwen heeft voor zijn masterclass en hoe hij zich zal meten met zijn collega’s. Cadenhead’s vertegenwoordigen op Maltstock, het is geen evidente opdracht maar Mitch maakt het waar. Zijn mond staat niet stil voor een uur en hij neemt de groep mee. Hij maakt grappen, gaat goed om met zijn “kwetsbaarheden” (leeftijd, ervaring, …), creëert meermaals goed contact met zijn deelnemers. Op de serieuze vragen kan hij een serieus antwoord geven; hij weet waarover hij spreekt. Over de line-up kunnen we kort zijn: subliem. U had er gewoon bij moeten zijn. We kunnen u tastingsnotes geven, vertellen hoe lekker het was maar dat zullen we niet doen. Wat een tasting! Beter dan dit verwachten is gewoon moeilijk doen. Cadenhead’s does it again. We begonnen trouwens met een 43 jaar oude blend en 4 van de 5 drams waren cask samples. Die 15 jaar oude Bowmore. Man, man, man …

Kampvuurtasting met Adelphi

Kort na dit piekmoment was het tijd voor het kampvuur: de afrondende tasting van Maltstock. Het kampvuur werd deze keer begeleid door Adelphi. Charles McLean was één van de sprekers. WWC kreeg met Cadenhead’s vorig jaar één van zijn meest memorabele whiskymomenten voorgeschoteld op het kampvuur. Lees er onze review van toen maar eens op na. We hadden dus hoge verwachtingen, zeker gegeven de 10e verjaardag. Misschien ligt het aan ons, maar we misten iets. McLean is een legende natuurlijk (zijn zeventiende whiskyboek komt gauw uit trouwens), maar deze versie van Adelphi past beter in een ander kader dan het kampvuur. Ons gevoel heeft met verschillende factoren te maken, al dan niet in handen van de begeleiders: onze ervaring met Lucy van Adelphi vorig jaar (staat in hetzelfde verslag, still can’t shake that off), de monotone en serieuze toon van de tasting zelf, de hoeveelheid whisky die we toen al hadden gedronken, de warmte van het kampvuur, de whisky die werd geserveerd (waar we, laten we gewoon eerlijk zijn, weinig van hebben onthouden), … We willen niet vervallen in negativiteit: we hebben plezier gehad tijdens het kampvuur, maar de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat dit niet zozeer door Adelphi kwam. We wachten dus nog om echt gewonnen te worden voor hen in een tasting.

Na het kampvuur volgden een pita, pintje en cocktail elkaar in vlot tempo op. Vervolgens gingen we slapen. Na een stevig ontbijt namen we afscheid en zetten koers richting Gistel. Hieronder wat sfeerbeelden…  Dank je voor de puike organisatie en relaxte sfeer, Maltstock. Vorig jaar waren we nog maagden. Dit jaar voelde verrassend snel vertrouwd aan. Graag tot 2019!