A peaty night! Op 20 mei 2017 hielden we in klein gezelschap een Bring Your Own Bottle tasting rond geturfde whisky. Iedereen bracht een fles en wat glazen mee. We legden à la minute de line-up vast en de gekende no nonsense whiskyfun kon beginnen. We zagen snel dat het een smakelijke avond ging worden. Als starter kregen we van onze host een lekkere whiskycocktail voorgeschoteld: Talisker Dark Storm, een scheutje Coal Ila op vatsterkte, Eramus Bond Dry Ginger en rondom de glasrand een laagje crunchy bacon. Heerlijk! Daarna volgde een recent gebottelde Belgian Owl. We stellen voor dat u hem zelf eens proeft. Wij zijn alvast fan! Omdat we wisten welk geschut er ging volgen dronken we eerst de Belg op, om te vervolgen met een Ledaig uit 2008 van Van Wees. Die had wat tijd nodig om open te komen, maar stelde niet teleur. Prijs-kwaliteit een prima dram. Niet meer, maar zeker niets minder. Toen kwam Asta Morris met een 14 jaar oude Ardmore om de hoek loeren. Karaktertypisch en heel smaakvol (lekker zoet, gerookte vis, …). De vierde dram was een Coal Ila gebotteld voor The Nectar. Wat volgde was een heel erg atypische Bowmore (Wilson & Morgan). Unaniem herkenden we kerriepoeder, die steeds sterker werd. Na wat luchten was komijn prominent aanwezig. Een bizarre, uitgesproken fles … Toen volgde een ondertussen bekende bang for your buck: Arbed Uigeadail. Deze dram bleef stand houden doorheen de ganse tasting. Het blijft een sterke botteling…

En dan, een Ledaig voor The Nectar. Na een vol uur was deze 8 jaar jonge dram nog druk in de weer. Een sublieme whisky. Als u deze nog ergens op een schap ziet, moet u niet twijfelen. De winnaar deze avond? Wacht! We hadden er nog twee … Een 12 jaar oude Coal Ila van Gordon & Macphail, gebotteld voor ’t Konijntje. Wow, wat een smaakbom. Maar juist is juist: de Ledaig voor The Nectar hield je meer bij de les. We keerden terug naar die dartelende laatste: veel meer complexiteit. We sloten af met een blend. U leest het goed. Een 6 jaar oude blend van Acorn’s, een Japanse onafhankelijke bottelaar. Omwille van de roodroze kleur van het distillaat kwam Madeiravaten ter sprake. De neus deed ons fel aan balsamico- en frambozenazijn denken. Beetje te zuur allemaal voor sommigen. In de smaak zette deze acciditeit niet evenveel door, maar na de twee vorige drams was er (onterecht?) weinig animo voor deze jeugdige Japanner.

Onze algemene top 3:

1. Ledaig for The Nectar
2. Coal Ila for ’t Konijntje (Gordon & Macphail)
3. Bowmore Wilson & Morgan

De vierde plaats was voor de Ciao All, anagram voor Coal Ila (The Nectar). Met felicitaties van de jury, maar net niet op het podium.

Hieronder wat foto’s. Geniet even mee …