Rum & BBQ
Op 16 juni organiseerde WWC een rumtasting met een barbecue. Rum is niet onze focus, maar vreemdgaan is leerrijk!
Onze line-up bestond uit:
We begonnen met een cocktail: Doorly’s 12y met Erasmus Bond “Dry Ginger”. We werken graag met deze veelzijdige tonic. We voegden er vroeger ook al Ardbeg Ten aan toe, wat ook een erg lekkere combo is. Daarna volgde de barbecue. Een bestuurslid voegde net voor de aanvang van de tasting een rum toe “om te tong nat te maken”: Maman Brigitte. Een fles van onze vriend Bert Bruyneel, de bezieler van Asta Morris (en recenter Rasta Morris, het rumbroertje van Asta Morris). Een straight forward blended rum van 43%. Een mix van Barbados (8yo), Dominicaanse (5yo) en Jamaicaanse (3yo) rum.
We gaan in deze review niet dieper in op de theorie rond rum, onthoud één regel: in rum zijn er geen regels. Dat maakt de drank boeiend, maar ook een beetje verwarrend want het is allemaal moeilijker grijpbaar in vergelijking met whisky. Geen equivalent van de Schotse Whisky Associatie hier. Enkel opportuniteiten voor de creatieve durvers enerzijds en de sluwe opsmukkers anderzijds. Tussen deze twee werelden ligt een oceaan aan expressies waar het kaf soms moeilijk te scheiden is van het koren. Of liever het suikerrietsap van de molasses. Onder deskundige begeleiding van het bestuur, en in het bijzonder onze rumfreak Maarten, werden de deelnemers meegenomen in de wereld van hoofdzakelijk pot still rum en funky juice. De Plantation Xaymaca was daar het eerste voorbeeld van. Een fles die verwijst naar enerzijds de benaming gegeven aan Jamaica door zijn bewoners, de Arawaks, voor de Spanjaarden arriveerden en anderzijds de intense smaak van overrijpe banaan en geflambeerde ananas, kenmerkend voor deze stijl van rum. Een eerste kennismaking met esters, verantwoordelijk voor de typische fruitigheid. 100% Jamaican pot still dit, een combinatie van Clarendon en Long Pond.
Nu we het toch over Jamaica en rum hebben: Rum en Reggae van Hans Offringa is een leuk boekje om te lezen in dit verband.
Wat volgde: één van de meest hippe rumstokerijen van het moment, Foursquare uit Barbados. Een single blended rum bestaande uit een rijping van 3 jaar op ex-bourbon en daarna een rijping van 7 jaar op ex-sherry vaten. 10 jaar oud, 46%, mix van pot en kolomdistillatie. Lekker maar bewust volledig anders dan de Xaymaca. Met de Panama rum van Cadenhead’s voegden we daar een derde variatie van smaak en geur aan toe. Een botteling uit 2017, voor de viering van hun 175 jarig bestaan. Als je dat koperen vierkantje op een Cadenhead’s ziet fonkelen, weet je dat het goed zit. Cadenhead’s kennen we vooral van whisky maar ze bottelen ook cognac, gin en dus ook rum. Bij de WWC zijn we, zoals u misschien wel weet, grote fan. Dat ze ook hun andere spirits kennen bewijzen ze met deze green label. We hoorden niemand mopperen toen we dat wereldkundig maakten. Net voor de pauze schuurden we even aan bij een 4 jaar oude Fijiaan (48%), deels tropisch en deels continentaal gerijpt. Ester-alert! Veel lijm ook. De eerste woooow’s weerklonken. Mooie persoonlijkheid deze rum en een absolute aanrader wat de WWC betreft. Oké, een hate it or you love it label, maar echt een bang for your buck.
Na de pauze volgde Smith & Cross, een standaard in de mixing traditie maar best lekker puur. Enorm goede value for money. Navy Strength, wat wil zeggen: 57% alcohol! Heftig, maar ongetwijfeld Jamaicaans! 100% Pot still en een combinatie van Plummer en Wedderburn. Los van de historische schets wordt er met deze naamtypering tegenwoordig voornamelijk een markering van het ester-niveau aangeduid, geen keteltypes of iets dergelijk. De Xaymaca bijvoorbeeld staat ook te boek als een Plummer, typisch 150-200 gr esters per hl pure alcohol, maar we gingen niet theoretisch worden! Via deze link vind je een informatieve achtergrondtekst omtrent deze topic.
En dan nog een Cadenhead’s. Onze oprechte excuses. Je zou de fles laten staan op het schap in een winkel, maar vergis je niet: dit is het ontdekken waard! De inhoud is mooi (en die kleur …). We gingen naar boven qua intensiteit van de smaakervaring. Dit is, wat ons betreft, een rum voor whiskydrinkers. De brug met een sigaar was niet ver meer.
En dan: de twee laatste. Sommigen onder ons begonnen ondertussen al wat te verbranden en zochten de schaduw op, anderen lagen wijdbeens te genieten. De sfeer zat er goed in! We hadden natuurlijk ook al wel wat drams achter te kiezen. Er werd luidkeels gelachen en de gekende spontaniteit tijdens de voorstelling van flessen onder de bestuursleden scheerde hoge toppen. We hoorden iemand mompelen: “Daar kom je toch ook voor hé, die verhalen en grappen.”
Een tweede Foursquare was onze voorlaatste dram. Ex bourbon, ex-madeira, deze keer. Ook hier 3 jaar gevolgd door 7 jaar rijping. 10 jaar oud, 56%, pot en kolomdistillatie. 1 van 2000 flessen. Rum zoals wij er bij de WWC van houden: vol van smaak! Deze, maar ook andere in de line-up, is de reden waarom we een rumtasting hebben gehouden. Als laatste volgde nog een Jamaicaan, gedestilleerd in Worthy Park. Ja man! Deze tweede versie in de line-up van de Transcontinental Rum Line, gedistribueerd door La Maison Du Whisky in Parijs, kende 4 jaar tropische rijping en 1 jaar continentale. Great stuff en mooi geprijsd! WWC approved!
Uiteindelijk won Foursquare Criterion, gevolgd door TCRL Jamaica WP 2012 en Cadenhead’s Classic Rum. Afsluitend stelde iemand zich de vraag waarom er in whisky zo weinig over esters gesproken wordt? Iemand? Laat het ons weten, bijvoorbeeld via de commentsectie.
Traditiegetrouw nog wat sfeerbeelden…
