Wat oorspronkelijk een bestuursvergadering moest worden, werd uiteindelijk een bezoek aan een whiskyfestival. Op 7 oktober 2017 vierde de Lichterveldse whiskyclub “Whiskypedia” zijn vijfjarig bestaan met een bescheiden maar gezellig whiskyfestival in het hartje van Lichtervelde. WWC bracht een bezoek uit nieuwgierigheid én als steunbetuiging. Een kleine week voor het evenement waren alle (200+) tickets de deur uit, vlotter dan de organisatie had verwacht.

Met ruim 500 open flessen en 12 standhouders (we noemen enkele: Best Whisky, The Whisky Mercenary, World of Whisky, Premium Spirits, The Nectar, Asta Morris, Billy’s Whisky Barrel, …) kon een liefhebber naar believen proeven. Wij waren vooral nieuwsgierig naar de festivalbotteling, de sfeer maar zochten ook enkele nieuwe of onbekende expressies. Aan de inkom kregen we een handvol jetons waarvan 1 gele voor de festivalbotteling. Het betrof een 9 jaar oude Glenburgie op sherry butt. Veel graan, amandelen en … sederende alcohol. Een jonge malt en dat merkte je. We waren er niet weg van, al was de prijs strak (55 euro) en presentatie correct. Ook de keus qua stokerij vonden we leuk. Naar onze bescheiden mening zou meer sherry-invloed de whisky deugd hebben gedaan. Niet geëxperimenteerd met water en veel geduld hadden we ook niet. Dat heb je op festivals: je wil zovéél proeven. We namen uiteindelijk geen fles mee, maar willen toch complimenteren met de botteling!

We kochten extra jetons. Onze eerste stop: Tim Brouckaert van de Brugse online-winkel World of Whisky. We dronken er een Warehouse exclusieve Springbank van 17 jaar oud op Nieuw-Zeelandse bourbon vaten (je lees het goed, Kiwi-eik zowaar). Wat opviel: democratische prijzen! Vier jetons, euro dus, voor de Springer. Ook de andere flessen (ook bij andere standhouders) vielen qua prijs zeer goed mee, gegeven de huidige marktprijzen. We willen de organisatie daarvoor bedanken. Het maakte het geheel niet alleen prijs-kwaliteit heel goed, het gaf mensen de mogelijkheid voor een handvol euro’s toffe dingen te proeven. Onze tweede stop: Jürgen Vromans van The Whisky Mercenary. Jürgen gaat hard tegenwoordig: om de haverklap lijkt hij te bottelen. Altijd leuk om bij te praten. Of hij iets speciaal had? Ja, een “oude” Daily Dram (The Nectar) Highland Park uit 1981. Even rommelen in de doos onder de tafel … De andere WWC’er dronk een 20 jaar oude Glenrothes van The Whisky Fair. Nog iemand sherry? Mijn God.

Onze derde stop was Bert Bruneel van Asta Morris. Ook Bert had enkele mooie flessen mee. Wij hadden twee specifieke drams in gedachten: de nieuwe telgen, Glentauchers PX en Irish “XO”. Prijs-kwaliteit prima spul; warm aanbevolen. Na een korte stop bij Bert zochten we Mark Vandenberghe van Best Whisky uit Werken op. Mark is Brand Ambassador van Glenrothes voor België. We moeten eerlijk zijn, Glenrothes is geen merk dat we volgen. We dronken er op aanraden twee drams. Een single cask uit 2006 en wat dé dram van de middag zou worden: een 20 jaar oude Vintage Cask uit 1995. Dit, beste lezer, is een sublieme Glenrothes! We besparen u (niet uit luiheid) de tastingnotes. Die kunt u her en der lezen op het internet, maar wat een fantastische whisky!

Naderhand bleven we opnieuw bij Jürgen plakken. We dronken een Ben Nevis van Liquid Treasures, een 12 jaar oude Jamaicaanse rum (Worthy Park Estate) en een Highland Park ism The Whisky Mercenary. Om af te sluiten dronken we wat Laddie’s bij Tim (de jetons moeten op, nietwaar?). Om precies te zijn: twee Porte Charlotte’s (eerste en tweede editie), een 23 jaar oude SV Laddie en twee Octomore’s: 06.2 en 10y.

De voorziene whisky-foodpairing lieten we aan ons voorbijgaan. Nochtans streelde de geur van de BBQ’s buiten onze neuzen verschillende keren. Ook de Whisky-Trail (een vrij te volgen gids doorheen het festival) hebben we niet gevolgd. Wel leuke leidraad voor de beginnende liefhebber die niet weet waar te beginnen. Geen idee of het überhaupt vaak gebruikt is. We hoorden veel mensen “iets met turf” vragen, want ons sterkt in het idee dat niet weinig aanwezigen geen “die hards” waren. Het boekje zagen we vooral opgerold pronken in de achterzak.

Leuk moment: we kregen een onbekende Sullivan’s Cove onder onze neus geschoven van 60% ABV die we op 40%-43% ABV hadden geschat … Zo drinkbaar was het 🙂

Complimenten vanuit Gistel, Whiskypedia, en bedankt voor de leuke middag! Slainté.

Nog wat kiekjes van onze hand …