Op 17 september 2017 hielden we een Springbank-tasting. In no time zaten we aan ons plafond qua inschrijven (Springbank is en blijft een dijk van een merk). Spijtig dat er een aantal mensen door omstandigheden moesten annuleren en hierdoor uiteindelijk enkele plaatsen niet ingevuld werden, maar dat kon de pret niet bederven. We verwelkomden 26 whiskyliefhebbers in onze tastingroom te Gistel. Er zaten ook deze keer nieuwe gezichten bij, mooi! De wegmarkeringen deden hun werk: niemand verloor de weg. Onze locatie ligt -zoals zoveel mooie dingen- wat verscholen, weet u.

Met een kleine vertraging konden we starten. Na een korte introductie omtrent Campbeltown, introduceerden we een eerste dram: Longrow Peated (46% – NAS). Tussendoor volgde wat informatie omtrent Springbank en Glengyle. Longrow Peated, voorheen CV, is een smaakvolle starter. Zoet, rokerig, turf. Starten met turf in een niet exclusieve turftasting is geenszins een klassieke aanpak, maar het blijkt te werken (wisten wij al natuurlijk; we doen ons huiswerk). Onze gasten werden er stil van (of lag dat aan het feit dat er nog niet genoeg whisky was gevloeid?).

Daarna volgde vlotjes een Kilkerran 12 (46%). Deze relatief recente core-range malt van Glengyle kon niet ontbreken in deze thema-tasting. Een mix van sherry- en bourbonrijping vond de weg naar de neuzen, mooi in balans met die klassieke Kilkerran huisstijl (leer, iemand?). Voor 50 euro is dit een echte bang for your buck. Iedere whiskyliefhebber zou deze in de kast moeten hebben. Prachtige referentie voor alle andere 12 jaar oude single malts op de markt, zowel qua inhoud als presentatie.

En dan, uit het niets, stond er iemand met een keukenshort rond zijn midden in de zaal: Jean-Pierre (JP, Tazzie en nog een handvol synoniemen voor de vrienden), kok ad-interim. Jean-Pierre is er al bij van het prille begin in 2012. Toen hij vernam dat we een Springbank-tasting deden stelde hij zelf voor hapjes te voorzien. Wie zijn wij om hem tegen te houden? Het eerste hapje was een bruschetta met tomaat concassé en basilicum. Die basilicum blende bijzonder wel met die Kilkerran.

Springbank 10 (46%) was de derde dram van de middag. Het oud label weliswaar, want van die nieuwe zijn we (samen met zowat de hele wereld?) geen fan. Stiekem denken we dat Springbank dit met opzet doet om minder whisky te verkopen. De eerste drie entree-drams worden gevolgd door een Hazelburn 13y Oloroso (47,1%). Deze driedubbel gestookte malt is ongeturfd, maar we proeven toch heel wat aardse en rokerige toetsen, vooral in de afdronk. Met de normaal lichte en fruitige Hazelburn-expressies zitten we hier toch in een andere beleving. Rozijnen, aardbeienyogurt, nootmuskaat, … Lekkere dram, ondanks de meerprijs (75 euro – 13000 flessen). Hier maakte Jean-Pierre een krokant hapje bij op basis van kippenlevermousse, afgewerkt met een porto-gelei.

Na vier drams was het tijd voor een pauze, maar eerst hielden we een thema-quiz. Bleek dat niemand het antwoord op de vraag wat paxarette is juist had. Sherry-diksap dus. U moet maar eens googlen op paxarette en whisky. De winnende groep had maar liefst 12/13 en won daarmee Springbank pins en een sample Hazelburn 12y. Proficiat!

Na de pauze was het de beurt aan Kilkerran 8. Een jonge, vurige Kilkerran op vatsterkte (56,2% – 9000 flessen). Deze dram had water nodig om tot rust te komen. De meningen waren voor het eerst verschillend. Een koppige dram die niet iedereen kon bekoren. Dram 6 ging een stapje hoger: Springbank Green (oude versie, 12y, 100% bourbon). Een echte Springer uit 2014 (46%), volledig organisch, die veel deelnemers kon charmeren. Ook wij waren wederom onder de indruk. Erg lekkere dram. Daarbij aten we donker zuurdesembrood met platte kaas, radijs en pijpajuin. De ui overheerste voor sommigen, maar het hapje neutraliseerde het palet.

De derde fase van de tasting luidde een single cask uit 2000 in. In het bijzonder een 15 jaar oude Springbank (46,5%) gebotteld voor de 10e verjaardag van The Nectar, een Belgische importeur. Een goede 200 flessen werden afgevuld van dit topspul. Heel erg lekker! Wij hadden vooral citrustonen (sinaasappel), maar iedereen ontdekte (en dat is zo leuk aan whisky!) het zijne/hare in. Was dit de winnaar van de avond? Wacht, er kwam nog een dram! De laatste betrof een Longrow 18 (46%), het paradepaardje van Longrow. Duur (150 euro, ongeveer), maar subliem! Erg gelaagd. We aten er een Stilton-spread bij op donker brood, getopt met een schijfje verse banaan. We know, het klinkt raar maar die banaan past prachtig met de Stilton (en de Longrow). Probeer het thuis!

De uiteindelijke score van de groep (en die heeft altijd gelijk?!):

7e plaats: Springbank 10 (1 punt)

6e plaats: Kilkerran 8 “CS” (4 punten)

5e plaats: Kilkerran 12 & Longrow Peated (beide 5 punten)

4e plaats: Hazelburn 13y “Oloroso” (8 punten)

3e plaats: Springbank “Green” 12y (26 punten)

2e plaats: Springbank 15 “for The Nectar” (34 punten)

1e plaats: Longrow 18 (46 punten)

 

Hieronder nog wat sfeerbeelden…